CanticumColumn 2007

sluiting 11 dec 2007

BOEK

Toen ik nog geen boeken had,
hadden wij één boek.
Het boek der boeken heette dat,
het was geen pocketboek.

Het was een heel dik boek,
dat in een zwarte omslag
als een baksteen op de hoek
van de schoorsteenmantel lag.

Het bindwerk was versleten,
de rug van leesgenot gekromd,
de bladen vet van  ’t vette eten.

Het lag daar als een dam,
hoe hoog de kachel ook stond,
het vatte nooit eens vlam.

RIEN VROEGINDEWEIJ
1944

____________________

Paulien’s muziekles (2)

Voor wie niet wachten kan en één muzieknoot per week te weinig vindt, heb ik een leuke website gevonden. http://www.muzieknoten.nl/uitlegnoten.html
Het onderstaande plaatje komt daar ook vandaan.
Het groen omlijnde figuurtje is de G-sleutel of vioolsleutel. Deze sleutel wordt gebruikt voor instrumenten die hoge tonen spelen. Het blauw omlijnde figuurtje is de F-sleutel of bassleutel. Deze wordt gebruikt voor instrumenten die lage tonen spelen. De omcirkelde noot C onder de balk met de G-sleutel en de noot C boven de balk met de F-sleutel is dezelfde C.
De noot van afgelopen dinsdag is de rode C.

Ik vind de uitleg over het notenschrift op bovenstaande site erg duidelijk. Neem eens een kijkje. Zeker aan te bevelen.

Marianne

________________

sluiting 4 dec 2007

Gedicht uit de bundel ‘Loving each other’
van Leo Buscaglia

________________

Paulien’s muziekles

De oudste dochter van Paulien, onze dirigente, zit in groep 3 van de basisschool. Het wonder van het leren lezen is dus begonnen, elke week één nieuwe letter. (Maan, roos, vis). Naar aanleiding daarvan vond Paulien, dat de koorleden wel elke week één noot konden leren. (Noot, maat, balk?). Ik vind dat een geweldig idee.

Als kind heb ik vroeger op de lagere school vier jaar lang, tussen de middag, blokfluitles gehad van juffrouw van der Griek. Hele woensdagmiddagen heb ik met mijn vriendinnetje duetjes en menuetjes gespeeld. Helaas ben ik gestopt met muziekles toen ik naar de middelbare school ging. Mijn kennis van het notenschrift is blijven steken tussen de hoge en lage c op de sopraanblokfluit. De bes en de fis heb ik en passant ook nog geleerd, maar daar houdt het dan ook op.

Af en toe kom ik dat wel eens tegen op de repetitie, als Paulien bijvoorbeeld zegt, dat die des(?) toch echt meer klank moet hebben. Ik zou het geweldig vinden als we zo tussen de bedrijven door wat theorie over notenschrift en muziek kunnen leren.

Paulien is nu dus begonnen met de b. De b van begin. Die ziet er zo uit.

Allemaal goed onthouden! Ik kijk al uit naar les 2. Misschien de c van Canticum?

Marianne

_____________

sluiting 27 nov 2007

Yiddisch liedje, dos kelbl, voor ons gezongen door Henny

Ojifn forel ligt a kelbl
Ligt gebundn mit a schtrik
Hojch in himl flit a fojgl
Flit un drejt sich hin un ts’rik

  Lacht der wind in korn
Lacht un lacht un lacht
Lacht er op a tog, a gantsn
Un a halbe nacht
Donaj, Donaj, Donaj, Donaj }
Donaj, Donaj, Donaj, Don    } 2x

Schrejt dos kelbl, sogt der pojer
Wer-ssche hejst dich sajn a kalb?
Wolst gekent doch sajn a fojgl,
Wolst gekent doch sajn a schwalb

  refrein

Bidne kelblech tut men bindn
Un men schlept sej un men schecht
Wer’s hot fligl, flit arojf tsu
Is bej kejnem nischt kejn knecht

  refrein

__________________

sluiting 20 nov 2007

TERUGBLIK

Ze hadden het niet al te breed
geen wit gesteven boorden
ze waren vissers – alle twaalf
een volk van weinig woorden

ze hadden nog geen beeldbuis
geen flats, geen bungalowtjes
ze stoeiden aan het blauwe meer
met wank’le houten bootjes

geen DC8, geen maanraket
geen auto en geen koets
ze liepen op het witte strand
en meestal barrevoets

zo leefden zij, ze hadden niets
geen bad, geen telefoon, geen fiets
maar in hun midden zat een man
daar hielden al die vissers van

Hij zocht het niet in telefonen
computers of in elektronen
Hij zocht het zonder valse schijn
in aardig voor elkaar te zijn

Hij had het over “ander leven”
over vergeten en vergeven
over elkaar de hand toe steken
en over samen brood te breken

Hij zei gewoon: Gij zult niet doden
en daarmee hield hij ’t voor gezien
Hij had geen boeken vol geboden
Hij had er in totaal slechts tien

maar toen de rijken en geleerden
Hem hoorden, toen begon ’t venijn
het was bedrog, wat Hij beweerde
het leven mócht niet simpel zijn

ze hebben Hem toen vastgegrepen
ze hebben Hem de mond gesnoerd
het zware kruishout laten slepen
en Hem naar Golgotha gevoerd

en het is nooit meer goed gekomen
want sinds men Hem heeft opgepakt
heeft men de liefde ons ontnomen
waarover Hij zo vurig sprak
maar altijd blijft het heimwee hangen
naar die eenvoudige mensenzoon
en altijd speur je nog ’t verlangen
naar Hem, die zelfs na al ’t gehoon

vanuit Zijn laatste kracht nog fluistert
Heer, vergeef hun wat ze doen –
altijd nog is er dat heimwee
naar die ene man van toen

Ik heb je lief
Toon Hermans

____________

sluiting 6 nov 2007

Kinderliedje van Hans Dorrestijn uit “de stratenmaker op zee show”

Ik ben niet mooi geboren
ik heb een dunne hals en grote oren
Mijn moeder zei:
Jij hebt reeds gesukkeld als kind met een piepende adem,
als de herfst begint, als de herfst begint.

Maar daar moet je niet mee zitten
ieder huisje heeft zijn kruisje
ieder kind heeft zijn gebrek.
Denk bij jezelf voor de spiegel, ach verrek,
wie me niet neemt zoals ik ben, is gek.

Maar ik kan liedjes zingen, waar je zacht bij wiegt.
Ik kan klappen in mijn handen in de maat.
Ik kan grappen maken als je me bedriegt.
Ik kan lachen als je komt
Ik kan lachen als je gaat.

_________________________________________

sluiting 30 okt 2007

DE TIEN GEBODEN VOOR KOORLEDEN

Een kennelijk tot het uiterste gekwelde dirigent heeft in een ironische bui eens tien geboden voor koorleden opgesteld. Hij liet die, waarschijnlijk opzettelijk, slingeren tussen de koorbanken. Zo kwam het, buiten zijn weten, terecht in het tijdschrift Lied und Chor van augustus 1978.
1.  Zing altijd boven het koor uit, aangezien jouw stem de beste is.
2.  Doe tijdens het zingen je mond niet open, dat is onbeschaafd.
3.  Zorg dat je gezicht er tijdens het zingen grimmig uitziet, zoals dat van Napoleon na de slag bij Waterloo.
4.  Alleen niet-begaafde zangers gaan naar de repetitie, jij kunt best zonder. Ga er dus niet te veel heen en als je gaat, zorg dan dat je te laat komt, dat staat deftig en verheft je boven de anderen.
5.  Wat de dirigent zegt is voor de anderen bestemd, jij weet dat immers allemaal veel beter. En aangezien je je dus verveelt, moet je dat laten merken door afkeurende gebaren of opmerkingen te maken.
6.  Je hoeft niet van het blad te zingen, jij hebt er recht op dat je partij je afzonderlijk aan de piano wordt bijgebracht.
7.  Vergeet niet de partituur dubbel te vouwen of beter misschien, op te rollen. Het is jouw muziek niet, maar de zorg van de bibliothecaris. Laat de muziek ook af en toe vallen.
8.  Zorg ervoor dat repetities levendig zijn. Als je met de zangers die naast je staan af en toe wat praat, kan de dirigent zich beter concentreren.
9.  Kritiek geven zorgt dat je meer erkenning krijgt. Laat dus niet na regelmatig te zeggen, dat het bij de vroegere dirigent veel beter ging.
10. Vergeet nooit dat jij de ideale koorzanger bent en dat men blij mag zijn dat je lid bent van het koor en bereid mee te zingen.

Bron: “Koormaatjes” van Marie-Cécile Moerdijk

_________________

sluiting 23 okt 2007

O God, wat is dit mooi: het donker-bronzen blad
van beuken en het vlammend rood van eiken,
die wel op gloeiende flambouwen lijken,
de gouden berken langs het heidepad.

De feestelijke zon, de strakke, blauwe lucht,
de dennen, die als sombere soldaten,
het bos erachter in het donker laten,
een vleugje wind, als een verrukte zucht.

De herfst is een nieuw lied op oude wijs;
de lucht is vol van prikkelende geuren.
Uw goddelijke palet heeft duizend kleuren…
In elke herfst is iets van ’t paradijs!

Nel Benschop

____________________

sluiting 16 oktober 2007

KLEIN LIEDJE

Liedjes van de herfst
zijn altijd somber
zijn gemaakt van
okers en van omber

toch ken ik septembers
met een gouden glans
toch zijn er novembers
met een toverdans

de zon heeft in december
mij al zo vaak verrukt
en dikwijls heb ik rozen
uit de sneeuw geplukt

en daarom schrijf ik
in dit kleine lied:
niet wachten op de lente
want dan komt ze niet

Toon Hermans
80 gedachten

_________________________

sluiting 9 oktober 2007

uit “Vertellingen”

Een grote, geduchte samoerai ging op bezoek bij een kleine monnik. “Monnik,” zei hij, op een toon die geen tegenspraak duldde, “onderricht mij over de hemel en de hel!”
De monnik keek op naar de vervaarlijke krijger en antwoordde met de grootst mogelijke minachting: “Jou onderrichten over de hemel en de hel? Ik zou jou nergens over kunnen onderrichten. Je bent smerig. Je stinkt. Jouw zwaard is verroest. Je bent een schandvlek die de klasse van de samoerai in verlegenheid brengt. Uit mijn ogen! Ik kan je aanwezigheid niet verdragen.”
De samoerai was razend. Hij trilde, werd donkerrood in zijn gezicht en was sprakeloos van woede. Hij trok zijn zwaard, hief het in de hoogte en wilde de monnik er van langs geven.
“Dit is de hel”, zei de monnik zacht.
De samoerai was overdonderd. Het mededogen en de overgave van deze kleine man die zijn leven op het spel had gezet om hem de hel te laten zien! Langzaam liet hij zijn zwaard zakken, vervuld van dankbaarheid en plotseling vreedzaam.
“En dat is de hemel”, zei de monnik zacht.

_______________________________

sluiting 2 oktober 2007

Kijken

Kijk naar de mens
en zie het wonder in hem.
Zie je het niet
kijk dan nog eens
en nog eens
en als je goed kijkt
kun je het wonder zien in hem.
Het beweegt
het spreekt
het kijkt
het luistert
het lacht
en het raakt je aan
en het zegt iets van liefde.
Zoiets groots als een mens
moet voorbestemd zijn
voor iets dat van een andere, hogere orde is
dan het leven op aarde
Kijk naar de mens
en zie het wonder.

uit Toon Hermans gebedenboekje

___________________________

sluiting 25 sept 2007

Wegen om samen te gaan. Wegen van vriendschap,
wegen van genegenheid, wegen van liefde.

Om samen te gaan. Lijf aan lijf, ziel aan
ziel, mens aan mens. Wegen van verwantschap,
stamverwantschap, geestverwantschap. Als
bomen hoor je bij elkaar.

Koester ze, deze wegen. Onderhoud ze. Je
kunt er niet zonder. Dank zij déze wegen
worden andere ook weer begaanbaar.

Hans Bouma, Altijd weer een weg

_______________

sluiting 18 sept 2007

Als ik………..

Als ik alleen maar was
een kop op een karkas
had mijn bestaan geen zin
goddank, zit er iets in.

Ik weet niet hoe het heet
een ziel? een kern? een pit?
Mijn moeder zei: “t Is God,
die ergens in ons zit….

Maar ik voel me soms zo leeg
en onze Lieve Heer
van wie mij werd verteld
vind ik dan nergens meer.

Maar als ik op een dag
wat naar de bloemen kijk
dan denk ik telkens weer….
mijn moeder had gelijk!

Toon Hermans
“Liggen in ’t gras”

_______________

sluiting 11 sept 2007

________________

sluiting 28 aug 2007

Annie M.G. Schmidt
1911-1995

ERWTJES

Toen ze een meisje was van zeventien
moest ze een hele middag erwtjes doppen
op het balkon. Ze wou de teil omschoppen.
Ze was heel woest. Ze kon geen erwt meer zien.

Toen ging ze maar wat dromen, van geluk,
en dat geluk had niets van doen met erwten
maar met de Liefde en de Grote Verte.
Dat dromen hielp. Het scheelde heus een stuk.

En dat is meer dan vijftig jaar terug.
Ze is nu zeventig en heel erg fit
en altijd als ze ’s middags even zit,
mijmert ze, met een kussen in de rug.

over geluk en zo….. een beetje warrig,
maar het heeft niets te maken met de Verte
en met de Liefde ook niet. Wel met erwten,
die komen altijd weer terug, halsstarrig.

Ach ja, zegt ze. Ik kan mezelf nog zien,
daar in mijn moeders huis op het balkon,
bezig met erwtjes doppen in de zon.
Dat was geluk. Toen was ik zeventien.

_____________

sluiting 21 aug 2007

Oud Chassidisch verhaal.

In een droom loopt een jongen een winkel binnen. Achter de toonbank staat een engel.
De jongen vraagt: “Wat verkopen jullie hier?”
“Alles wat je maar hebben wilt,” zegt de engel.
“Echt waar, dan wil ik graag vrede op aarde, opheffing van alle onderdrukking en onrecht, geen honger meer, een huis voor alle vluchtelingen……………
“Wacht even,” valt de engel hem in de rede: “je begrijpt me verkeerd,
we verkopen hier geen vruchten, enkel zaden.”

_____________

sluiting 26 juni 2007

een choraal 

volgens zijn tijdgenoten was Johann Sebastian Bach

een virtuoos organist – hij speelde met

een onnavolgbare ‘Leichtigkeit’

 

lichthandigheid zou je het kunnen noemen, maar dan zo

licht dat het was alsof het geen handen waren

die speelden

 

ik vermoed dat ik wel weet hoe het klonk

alsof ik hoor hoe hij het zelf is die daar boven

in deze kerk in die kleine machinekamer

muziek zit te maken

 

je hoort het mechaniek, het gekreun

van scharnieren, het geklepper van toetsen

het gekraak van de vloer, het zuchten van wind

hoe er van lucht muziek wordt gemaakt

 

en er een choraal langzaam door de ruimte zweeft

als een onzichtbare gewichtloze vogel

leichtig leichtig

Dit is een gedicht van Rutger Kopland uit de bundel

’Wat water achterliet’

_____________________

sluiting 19 juni 2007

Green pastures

Wij die wandelden in het licht
van het zacht getijde,
het verwonderd aangezicht
naar de pracht der weiden,
elkaar leidend bij de hand
door het lieflijk groene land-
niet zal Hij ons scheiden.

Wie heeft onze gang geleid
langs de koele stromen,
ons in liefde en licht geweid
aan de groene zomen,
ons van tranen en angst bevrijd?
Wat met schromen werd verbeid
is met schroom gekomen.

In de zomen van het licht
gaan wij aardse beiden;
komend voor zijn  aangezicht
aan het eind der tijden
zien wij eindelijk, ongedeeld,
wat geen aardse wei verbeeldt:
Glans in glans, door glans omspeeld
op de groene weiden.

Ida Gerhardt
Zeven maal om de aarde gaan

________________________________

sluiting 12 juni 2007

Engel op de fiets

Er was eens een engel,
die was haar vleugels kwijt
Zij kon toen niet meer vliegen
en kwam daardoor nooit op tijd

En Onze Lieve Heer die zei:
“aan jou heb ik zo niets,
als je dan geen vleugels hebt
dan ga je maar op de fiets”

Dus lieve mensen
let goed op die fietser in de straat
Het kan best die engel zijn
die om een boodschap gaat

________________

sluiting 5 juni 2007

Vriendschap niet inpakken

Vriendschap is het mooiste en kostbaarste geschenk ooit aan mensen toevertrouwd.
Als je geschenk een teken van vriendschap is, mag je dat verpakken in geuren en kleuren, met lintjes van vrolijkheid en originaliteit.
Maar laat de vriendschap vrij als een vlinder, die met lichte vleugels van het ene hart naar het andere vliegt.
Als je een vlinder inpakt, kan hij niet meer vliegen.
Als je vriendschap inpakt, stikt ze.

Phil Bosmans
Neem je tijd 

_________________

sluiting  29 mei 2007

GOD WOONT IN DE FOKKE SIMONSZSTRAAT

Ik hoorde het van een zeereerwaarde
en hoogbejaarde dominee:
de Here wou met onze aarde
niet één dag langer meer in zee.

Al zouden wij Hem overstelpen
met eredienst en dankgebed,
het zou geen ene moer meer helpen:
er werd een punt achter gezet.

Maar zie: daar was diezelfde morgen
zo’n rotjoch in de grote stad
een doodziek duiffie aan ’t verzorgen
dat-ie op straat gevonden had.

‘Kristus, wat mot je dan? Wat wil je?
Ja, kijk me maar es effe an.
Godsallejeisis, beest, wat tril je.
Leg nou toch effe rustig, man.’

Toen heeft de Heer Zijn toorn bedwongen,
want Hij kreeg schik in het geval.
Hij spaarde dus de kleine jongen,
de zieke duif en het heelal.

WILLEM WILMINK
Ik had als kind een huis en haard
Bert Bakker, Amsterdam 1996

______________________

29 mei 2007

Gehoord op televisie:

Zingen is gezond! En niet alleen onder de douche. Uit onderzoek is gebleken dat bepaalde stoffen in het bloed van koorleden veranderen tijdens het zingen. Na een uur zingen bleek de concentratie immuunglobuline, proteïnen die als afweerstoffen werken, aanzienlijk te zijn toegenomen. Dat gold ook voor het hormoon tegen stress, cortison.

Bron: Nederland in beweging; goed om te weten.

____________________________________________

11 mei 2007

 modern ouderwets

Mijn vader, al 90 jaar lang muziekliefhebber, blijkt alweer een bron van inspiratie.

Als uw razende reporter ben ik op zoek naar wetenswaardigheden om op de website te zetten. Desgevraagd produceerde mijn vader uit zijn geheugen en uit zijn boekenkast binnen vijf minuten een schriftje dat hij als ongeveer 20-jarige volgeschreven had over muziek. Het dateert uit de dertiger jaren van de vorige eeuw. Achterin waren knipsels geplakt met leuke verhaaltjes over componisten. Precies de informatie waar ik naar op zoek ben!

Ik denk niet dat wat ik nu schrijf over 70 jaar nog te lezen is. Pen en papier en een passie voor bewaren, hebben zo zijn voordelen. Nu kunnen we er allemaal van genieten.

Tussen haakjes, laat u niet misleiden, mijn vader is een modern mens. Je kunt met hem e-mailen, hij verwerkt zijn belastingaangifte digitaal en hij zit uren achter de computer om zijn dagboek bij te houden, hij houdt tenslotte van alles vastleggen. Ik ben trots op hem!

Marianne

knipsel uit de dertiger jaren van de vorige eeuw