CanticumColumn 2008

Zingen is gezond! (volgens Radio 1)
Klik hier om te beluisteren.

________________________

sluiting 16 dec

SARAH JANE CION

Somewhere on this earth so round
there is a place that holds no sound

A sanctuary dark and small
a breathless hush that houses all

A place that one can go in peace
when what is needed is release

A silent hole of unbridled calm
like a choir deep in psalm

So undisturbed, untainted still
not unlike the whippoorwill
that coos and sings its song each morn
and hums its tune so oh forlorn

And like a pond beneath the moon
or like the sand amid a dune
all is well and soft and right and

Mother Earth with all her might
cannot disrupt this special place where
everything is clear and safe

What takes us to this holy space?
Meditation Prayer is the train,
the bus, the trolley, and the plane

This place that anyone can find
is simply right inside the mind.
———————————————
Ergens op deze blauwe planeet aarde
Is er een ruimte zonder geluid

Een heiligdom, donker, klein..
Herbergt alles als een ademloos gefluister

Een plaats om in vrede naar toe te gaan
Wanneer de nood tot ‘loslaten’ zich doet gelden

Een stille ruimte vol van de diepste rust
Zoals een zingend koor, diep ingezonken in een psalm

Zo ongestoord, zo schoon verstild
En niet zoals de merel, die elke ochtend
Zijn liedje, zijn ‘slaan’, zijn deuntje
ons met verve laat horen

Een plaats waar..
….zoals een vijver in het maanlicht
En het zand in een duin
Alles goed, zacht en juist is
En waar
…Moeder Aarde met al haar Pracht en Macht
Deze ruimte niet kan verstoren

Waar alles helder en veilig is..

Wat brengt ons naar deze Heilige Ruimte?

Meditatie Gebed
zij zijn het vliegtuig, de bus, de tram, de trein
naar die plaats waar een ieder kan gaan

Die Plaats: Simpel… je eigen kern …in je eigen Geest..

Simply Right Inside the Mind…

vertaling: GREETJE

________________________

sluiting 9 dec

Jij ongekende, alom aanwezig

in de stemmen van mensen en hun muziek,
in het geruis van water en wind,

in de schoonheid van de schepping
van boomblad tot mensenliif,
in al die vormen van zinderend leven,
Die de mens het denkvermogen schonk
en de gave van de taal,

Jij, aanwezig
in het handelen ten goede
en in het weerstreven van wat slecht is,

Die in het wonder bent dat om zoveel dingen hangt,
die sluier van geheimen die zoveel vermoeden doet,

Jij, Verscholene, die in ieders hart Je voetstap zet
om ons nader te laten komen tot een geborgen zijn,
een liefde die alles omvat,
Jij, eeuwige beweging,
Adem van alles wat leeft,
Die vreugde is, vrijheid,

ik stamel,
ik durf het nauwelijks te zeggen,
ik, kleine mens,

ik hou van jou, Ongekende,
Barmhartige
ik heb je lief.

(uit leven in lagen –  Marijke de Bruijne)

sluiting 2 dec

Wonder

Waar zal ik zoeken
naar het wonder in de dingen,
naar de geheimen
van Zijn eindeloze plan,
als ik van alle teksten,
die de vogels zingen,
niet eens één enkele
lettergreep begrijpen kan.

TOON HERMANS

_______________________

sluiting 25 nov

ZOMERGEDICHT 2008

Weet je wat het voordeel van de zomer is?
dat jij niet weggaat
maar bij mij blijft.
dat ik je dus niet mis.
Dus we zijn dit jaar lekker bij elkaar.
Kunnen we leuke dingen doen,
België verkennen, bonbons halen, romantisch tafelen,
reken maar.
En dan sfeervol naar de kroeg, of naar het cafe.
Ik heb van jou toch nooit genoeg
dus ik neem jou maar mee
En tenslotte,
Gaan we nog nagenieten in een hotel
op het sfeervol balkon in het rood wit blauw,
Zeker wel.
Het is zomer.
En ik hou van jou.

Mark van Essen

______________________________

sluiting 18 nov

voor Miranda van Kralingen

LANGS HEMELSWEGEN

Een scherp omlijnd gezicht, intense ogen –
Het jeugdig hoofd omhelmd door ’t blonde haar.
Als stralings-middelpunt, zo staat ze daar,
ontheft ons van onszelf, door ’t lied bevlogen…..

Verloren, in de ban van Hesse-woorden,
los van elk willen, vrij en zonder rem
voert – onbewust – het harts-instinkt de stem,
en dieper, rijker dan we ooit nog hoorden

wordt ons geopenbaard wàt sterre-nacht
ons schenken kan. En mèt haar opgeheven
door het lied tot diep en duizendvoudig leven

zijn we een liedduur lang – door tovermacht
lijkt het haast eeuwigheid – onszelf ontstegen:
Een melodie, een stem, voert ons langs hemelwegen…..

Theo Wieringa

Bovenstaande dichterlijke ontboezeming ontstond na het concert in Amsterdam ter gelegenheid van de cursus van Elisabeth Schwarzkopf. Het werd geschreven door een èchte liedvriend over een èchte liedvriendin!

__________________________________________

sluiting 11 nov

Het geluk zit binnenin.
Het geluk zit diep in je hart.
Je geeft het door,
als je vriendelijk bent,
waar anderen onvriendelijk zijn,
als je helpt,
waar niemand meer helpt,
als je tevreden bent,
waar anderen eisen stellen,
als je lacht,
waar anderen lelijk kijken,
als je kunt vergeven,
waar anderen vuisten maken.

Het geluk zit diep in jezelf.
En men zal zeggen: ‘Je bent een dromer’
Je bent een dromer
omdat je nog steeds in mensen gelooft,
omdat je gelooft in het leven
en in het feit dat alles anders kan.
Het geluk zit diep in jezelf.
Menselijk geluk is geen product
van technische vooruitgang.
Menselijk geluk hangt af
van beminnen en bemind worden
en van zoveel kleine dagelijkse dingen.
Maar het geluk op aarde bestaat uit zoveel delen,
dat er altijd ergens een deel te kort is.
Daarmee leven, dat is levenskunst!

uit: Zonnestralen voor elke dag
Phil Bosmans

___________

sluiting 4 nov

Judith Herzberg
Een kinderspiegel

‘Als ik oud word neem ik blonde krullen
ik neem geen spataders, geen onderkin,
en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben
dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond
alleen wat kraaiepootjes om mijn ogen.

Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik
en niemand gaat ooit liegen tegen mij.
Ik neem niet van die vieze vette
grijze pieken en ik ga zeker ook niet
stinken uit mijn mond.

Ik neem een hond drie poezen en een geit
die binnen mag, dat is gezellig,
de keutels kunnen mij niet schelen.
De poezen mogen in mijn bed
de hond gaat op het kleeedje.

Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen
niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.
Ik neem een hele lieve man die tamelijk beroemd is
de hele dag en ook de hele nacht
blijven wij alsmaar bij elkaar.’

___________________________________

sluiting 28 okt

BELEEF HET SAMEN

De zonnebloemen met hun bruine ogen,
Omkranst door fraaie wimpers in het geel,
Hebben gelukkig voor het merendeel
Hun kopjes nog niet moedeloos gebogen

Zij hebben in de vaas dankzij hun steel
Uit voorzorg om niet lelijk uit te drogen
Het levenswater gulzig opgezogen
En bloem en stengel vormen één geheel.

En wat je bij de bloemen voor de ramen
Kunt zien, is wat je ook bij mensen ziet:
Als je een ander nieuwe kansen biedt
Om het bestaan wat te veraangenamen
Is dat iets waar je zelf ook van geniet,
Want je beleeft in wezen alles samen.

Driek van Wissen
Dichter des Vaderlands sinds 2005

_____________________________________

sluiting 21 okt

Als van verre weerklinken zacht in mij nog de toverklanken van Mozart’s zuziek.
Zij laten ons in de duisternis van dit leven een lichtend en mooi verschiet zien, waarop wij met vast vertrouwen hopen.

Frans Schubert

Alle ware en diepdoorleefde muziek – hetzij profaan hetzij kerkelijk – leeft op die gindse hoogten, waar kunst en religie elkaar te allen tijde kunnen ontmoeten.

Albert Schweitzer

sluiting 14 okt

Alles

Geen tqql kqn Uw geheim vertellen
want het beperkte woord verduistert Uw natuur.
Maar de gave van het oor
is te kunnen horen
wat de tong niet kan zeggen.

Niets

De poging om de geest stil te laten worden,
staat de ervaring van eenheid in de weg,
want juist door het pogen zelf
is de geest volop in bedrijf.
Leef in de Grote Weg
waar actie rust is en waar stilte heerst.

________________________________

sluiting 7 okt

ER WAREN EENS TWEE BOOTJES

Er waren eens twee bootjes
Vrijheid en Egoïsme
Ze zaten voortdurend in elkaars vaarwater

Want op het moment dat Vrijheid dacht
Ik lig op koers, ik ga mee op mijn eigen stroom, ik volg mijn idee
kwam het andere bootje langzaam langszij
’t was Egoïsme die fluisterend zei: o spiegelbeeld, wat lijk je toch op mij!
En ging dwarsliggen.

En Vrijheid voelde zich beknot
Want verzot op ruimte en beweging
leek het of Egoïsme altijd meeging
“t Was een strijd.

Denk ik echt alleen maar aan mezelf
of luister ik naar wie ik werkelijk ben?
Maar toen zei Vrijheid, helder en luid
‘Hé dwarsligger, fluisteraar, als jij mijn spiegelbeeld zou zijn
vertel me dan, hoe ziet jouw vrijheid eruit?’
Nou uh, zie Egoïsme,
Ik vind, ik zal, ikmoet, ik presteer, ik eis, ik wil en ik wil meer en meer
En woorden kwamen, zo veel, zo’n hoop
Dat het bootje topzwaar werd, kantelde en verzoop

En Vrijheid was verlost
precies zoals het hoort
en nam uit pure dankbaarheid
-genietend- mensen mee aan boord

Inez van Oord

_______________

sluiting 30 sept

Een verhaal over paardenbloemen in een mooi gazonnetje, aan ons verteld door Henny.

Moraal: Zie de schoonheid van alle dingen.

___________________

sluiting 23 sept

geen tijd om te leven
altijd druk in de weer
tijd heb ik maar even
ik kom nog wel een keer

voor mij komt ook die tijd
dat ik op iemand wacht
misschien heb ik dan spijt
dat ik niet eerder zag

als ‘k nu het kijken leer
krijg ik voor mensen tijd

ik kom nog wel een keer

TIJD

uit:
VITAMINUS
minus jentink

___________________

sluiting16 sept

De Wonderen
Han G. Hoekstra

De wonderen zijn de wereld nog niet uit,
maar of dat waar is moet je zelf ontdekken.
Misschien wel aan de trekvogels die trekken,
of aan de klimroos, of het fluitekruid,
of aan het vliegtuig, sneller dan ’t geluid,
aan de giraffen met hun lange nekken.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit,

ontdek het maar en zoek op alle plekken,
de sterrenpracht, je hand, je eigen huid,
de dorre boom waaraan het twijgje ontspruit,
de zon die uit de regen kleur kan wekken.
Luister, en kijk! Ontdek wat het deduidt:
De wonderen zijn de wereld nog niet uit,

_______________________________

sluiting 9 sept

OMDAT

Omdat jij het bent,
om de rijkdom van je naam,
de diepgang van je gezicht,

omdat leven
toch leven moet zijn,
o jij niet beneden je niveau –

je buigen, telkens weer buigen
over het handschrift van je lichaam,
lief, lief, geheimzinnig lichaam,

je buigen, telkens weer buigen
over het handschrift van je ziel,
wereld, heelal van een ziel.

Omdat jij het bent.

Hans Bouma

___________________

sluiting 26 aug

uit: Iedere dag een gedicht van Hans Bouma

EEN LIED

Zingt de nachtegaal,
vergeet je woorden,
je wijsheid, je wereld –

haal adem, diep adem
en verlies je, vervluchtig,
droom ijlings weg,

je zult het zien,
de velden, de bomen, de bloemen,
je zult het horen,

o droom je ijlings weg,
voelen zul je de warmte,
voelen het strelen, het wonder –

en kom terug,
omhelsd, gekoesterd, herboren.
Even werd je naam een lied.

____________

sluiting 24 juni

HET LEVEN KAN ALLEEN ACHTERAF BEGREPEN WORDEN, MAAR WORDT VOORWAARTS BELEEFD.

sluiting 17 juni

Positieve gedragstraining; ook voor koren

Stukje uit het boek “Stop met blaffen” van Karen Pryor.

Wanneer en waar hebben we in het echte leven volledige prikkelbeheersing nodig? In de muziek, bijvoorbeeld. Een orkestdirigent maakt vaak een gecompliceerd gebruik van prikkelbeheersing; ook zal hij tijdens een repetitie op alle mogelijke reactiefouten stuiten. Hij kan bijvoorbeeld het signaal voor een specifieke reactie als forte (luid spelen) geven zonder dat het orkest luider gaat spelen, misschien omdat hij de betekenis van het signaal nog niet duidelijk genoeg heeft overgebracht. Of hij geeft bewust niet het signaal voor forte en krijgt desondanks meer volume. Dit is een berucht probleem met de koperblazers in elk orkest. In een satirische opsomming van gedragsregels voor jonge dirigenten zei Richard Strauss: ‘Kijk nóóit aanmoedigend naar de koperblazers!’
De dirigent kan een signaal voor een andere gedraging geven, misschien presto (snel spelen), maar in plaats van een tempoversnelling meer volume krijgen: dit schijnt veel voor te komen bij zangsolisten met een tenorstem.
Tot slot kan een dirigent om meer volume vragen en in plaats daarvan een massa verkeerde noten krijgen, zoals vaak voorkomt bij koren die uit amateurzangers bestaan. Iedere mogelijke fout als reactie op de geconditioneerde stimulus (prikkel) moet door middel van training worden gecorrigeerd voordat de dirigent(e) er zeker van kan zijn dat hij voldoende prikkelbeheersing heeft verworven.

sluiting 10 juni

Y asi fue -en zo was het. Verhaal uit Colombia, opgetekend door Henk Jansen

Lorenzo, de verhalenverteller van een klein indianendorpje van de Cuveo stam uit het
Amazone oerwoud, zat buiten op een steen met een zaklantaarn in de hand. Om hem
heen een kring van luisteraars, kinderen en volwassenen uit het dorp, en het groepje
instrukteurs van het SENA dat op bezoek was. Het was nog maar 7 uur ’s avonds, maar
het was al pikdonker.
Die middag had Lorenzo ons uitgelegd hoe belangrijk de cultuur
en geschiedenis voor hen is, en dat de volwassenen zich grote zorgen maken dat de
jonge generatie meer interesse heeft in de westerse cultuur dan in de eigen geschiedenis,
en dat hij daarom bezig is met een uniek project: het schrijven van een boek met
verhalen voor de kinderen op school met alle mythen en legenden waarop hun
levensvisie is gebaseerd, om zo de eigen cultuur voor de volgende generaties te
bewaren. Lorenzo was de voortrekker van het initiatief, en er deden al 21 dorpjes mee
aan zijn project. Heel enthousiast bood hij aan om ’s avonds een paar van de mythen te
vertellen, zodat we een idee konden krijgen van de achtergrond van hun cultuur. En zo
zaten we ’s avonds buiten in de kring, in het stikdonker, met de tropenhitte als een
warme klamme deken over ons heen.

Hij begon met het scheppingsverhaal en de zondeval: in den beginne…..

De allereerste indianen van de Cuveo stam woonden in Urafta, een heilige plaats in het
oerwoud van de Amazone, niet erg ver van het dorpje. Lorenzo klemde de zaklantaarn
onder zijn oor, zoals een telefoniste doet met de hoorn van de telefoon, om met
uitgespreide armen aan te duiden waar ergens, in welke richting, het verhaal begon.
Er waren in het begin 2 broers, de Cuvai, de hoofdgoden waarvan alle Cuveo indianen
afstammen. Met het lichaam van een mens, maar met knieen van steen. De oudste broer
had ook een vrouw en een dochter. De jongere broer was degene die de wijsheid had, hij
zorgde voor zekerheid, stabiliteit en continuiteit; de oudste broer was de creatieve geest,
maar hij was ook onberekenbaar, een dromer die zich kon verliezen in luchtkastelen en
onrealistische plannen.
In het begin was het leven volmaakt en harmonieus, een echt
paradijs. De jongste broer had op een gegeven moment opdracht gegeven aan de oudste
om een chagra, een akker, af te branden in het bos. Met een brandende toorts moest de
oudste broer hard lopend langs de rand van de toekomstige akker gaan. Toen hij dat
deed vatte de vegetatie spontaan vlam zodat de akker verbrandde en er plaats kwam
voor de gewassen. De oudste broer had de opdracht gekregen om daarna snel naar huis
te komen en beslist niet om te kijken, want dan zou het bos en het onkruid binnen een
dag weer terugkomen. En zo gebeurde het.
De volgende dag kreeg de oudste broer opdracht om naar het midden van de nieuwe
akker te gaan om de yuca (cassave) te gaan oogsten. Toen de oudste broer daar
aankwam, stond er yuca in het midden van de akker, klaar om te oogsten, en het kostte
geen enkele moeite om de knollen uit de grond te trekken. De knollen bleken al geschild
en klaar voor verder gebruik. De oudste broer kreeg verder instructies hoe hij zijn
vrouw de knollen moest laten verwerken tot cassabe, de traditionele koeken die de
Indianen tot op de dag van vandaag eten. De vrouw kreeg uitdrukkelijke instructies om
niet te stoppen met dit werk totdat de koeken klaar waren, ook als haar kind ondertussen
een poep zou produceren.
Halverwege het maken van de koeken maakte het kind een poep, en de vrouw stopte met
haar werk om de poep op te ruimen. Toen de jongste broer later die dag langskwam,
was hij heel boos dat ze niet had geluisterd. De yuca zou voortaan met
veel moeite te verbouwen en te oogsten zijn, het verwerken tot koeken een zwaar
en vermoeiend proces, het onkruid zou de akker overwoekeren, en het leven zou
een stuk zwaarder worden.
De jongste broer liep vervolgens naar buiten en spuugde daar op de grond.
Op die plaats groeide de volgende dag een tabaksplant, als een troost voor de
ongehoorzame mens, om te kunnen roken en zich weer een beetje gelukkig te voelen,
ook al was het paradijs verloren.

De tocht naar Piracemo, een Indianen nederzetting in het oerwoud, was als een reis door
een magisch sprookjesland. Vanaf Mitu, een geisoleerd dorpje niet ver van de
Braziliaanse grens, was het twee uur varen over een zijrivier van de Rio Vaupes. Langs
beide kanten groeide het oerwoud tot in het water, zodat we tussen twee muren van
groen voeren. Na elke bocht was er weer een nieuw uitzicht, ijsvogels scheerden over
het water, en het oerwoud was vol leven en geluid. Op sommige plaatsen was er een
stroomversnelling met grote stenen en rotsen; daar moest iedereen uitstappen, de
buitenboordmotor werd uit het water gehesen, en we moesten de lege boot door de
stroomversnelling trekken tot we een eindje verder weer konden doorvaren. De
eenzaamheid, de grootsheid van de natuur, de stilte met alleen geluiden uit het bos, het
was als een tocht door een magisch land uit een sprookje dat niet echt kan bestaan.

___________

sluiting 3 juni

NATUUR

Mijn leven krimpt, ik merk het aan de kippen. Ik heb drie hennen en twee hanen, in twee hokken, gebarricadeerd tegen de vos, de steenmarter, de buizerd. Ik leef benard. Tien jaar geleden had ik nog zeventig vrij rondlopende hennen van verschillende rassen, en wel tien hanen.
Ze sliepen in bomen en struiken, zwierven in natuurlijke, zelfbedachte orde over het terrein, de meeste eieren waren niet te vinden.
Ik herinner me een incident. De hond van de buurvrouw kwam op bezoek en verscheurde twee hanen en een hen.  De buurvrouw was ontzet en beschaamd en boetvaardig, ze wilde de schade vergoeden. Ik legde haar uit dat er geen schade was, er was enkel natuur. Ik zei: ‘De dingen gaan zoals ze gaan buurvrouw, het is de natuur.’
Ze was blij met dit antwoord, ook al begreep ze het niet. Ik begreep het zelf ook niet, en daarom noemde ik het natuur. Dat doe ik trouwens nog steeds, ik geef de natuur van alles de schuld, en breng daarmee de mensen tot zwijgen.

A.L. Snijders

____________

sluting 27 mei

ZWALUWENLIEDJE

Vaarwel, vaarwel o zwaluw,
rep u naar warmer landen;
de zomer in vervlogen,
de grote reis  begonnen,
en pijlsnel gaat het Nijlwaarts
Vaarwel, vaarwel o zwaluw,
wij hier kunnen niet weten
of gij ginds in Egypte
door ibis en flamingo
soms scheef wordt aangekeken
-bijwoners, vreemdelingen-
òf welkom wordt geheten.

Hòe de ontvangst mag wezen
de Nijl zij u goedgunstig
met dikke groene muggen.
Maar als het zuidenwind wordt,
kom terug, kom terug o zwaluw
keer weder uit den vreemde
maak dat wij u weer dapper
zien scheren langs het water
zien metselen aan de dakrand
het nestje voor het legsel;
en horen hoe gij kwetterend
de grote zomer aanzegt.

iDA GERHARDT
_____________________

sluiting 20 mei

REBUS IN DE BUS

Wie zaten er vanochtend in de bus
behalve de chauffeur wiens roze wang
zo vloekte met zijn mooie rooie haar.
Een woeste oude boer met grijze ogen
en zijn gezicht in aanslag, en een woelig kind
doofstom, dat met zijn eigen dunne vingers praatte.
Een vrouw van vijftig, een zigeunerin of zo
ze stapte uit bij het woonwagenkamp
ze had een luipaard-jasje aan en kleine oren.
Een papoea-familie , drents van spraak
zo lief, zo lelijk en zo onbevangen.
Ik zat en luisterde en zag het aan
eerlijk gezegd en tegen beter weten in
verwachtend dat nu eindelijk ‘De Zin’
zichzelf in deze bus zou openbaren
van al die raadselachtige aanwezigheden.
Maar nee – natuurlijk nee. De enige conclusie was:
ik houd van mensen in een bus, ik houd van gras
en lucht. Ik rij van Groningen naar Roden.
Ik leef een tijde. Ik begrijp het niet,
zelfs niet als ‘Het’ zo duidelijk wordt aangeboden.

M. Vasalis
De oude kustlijn

___________

sluiting 13 mei

Voorjaar

Ik voel het zonlicht in m’n haar,
ik hoor de wind door aarzelende twijgen,
nooit was de wereld ruimer dan vandaag
in ’t bloeien, in verwondering, in zwijgen.
Nooit was het gevoel van te bestaan
zo hevig als bij ’t ademen in de dagen
dat alles jong is, wacht en openbreekt.
Nooit waren er opeens zovele vragen.

Ik zie de wolken tussen brekend blauw,
het tere zonlicht over oude huizen,
het glinsterend water huiverend uitgestrekt,
wat schaduw over glanzende plavuizen.
Nooit was het gevoel van te bestaan
zo hevig als bij ’t plotseling ontwaken
van het besef dat leven liefde is,
in bloeien, opengaan, behoedzaam raken.

Ik voel het warme zonlicht in m’n haar,
ik zie de wind de jonge knoppen wiegen,
de glimlach van het leven wordt verbreed,
ik zie de kleine vogels hoger vliegen.
Nooit was het gevoel van te bestaan,
te zijn, zo sterk als in die nieuwe dagen,
waarin verwondering een mens omvat,
in eerbied, in een zwijgen en een vragen.

Margriet van Hoorn
In het voorbijgaan….
gedichten

_______________________

sluiting 6 mei

WILLEM WILMINK
De zakdoekmuis
in een speelgoedwinkel

Als mijn opa een paar knopen
in zijn zakdoek had gelegd,
was ’t een muisje dat kon lopen,
echt een muisje met twee oren.
’t Hupte op opa’s arm naar voren…
streng wees opa hem terecht
om hem dan weer op te stoken…
ach, meneer, dat was pas echt.

‘k Zou zo’n zakdoek willen kopen,
‘k heb er zo lang naar gezocht,
want een zakdoek die kan lopen
zou mijn kinderen meer bekoren
dan een robot op twee Noren
of een racebaan met een bocht…
als u er tenminste ook een
echte opa bij verkocht.

‘Het spijt me, meneer, daar kan ik
u niet aan helpen. Dag, meneer…’

_______________________

sluiting 22 april

THUISKOMST

Dit is mijn droom – het kleine huis aan de rivier;
het rustelooze scheren van de zwaluw gaat er
langs dak en raam; de roodborst nestelt bij de vlier.
Een schip zeilt traag voorbij; de bel luidt over ’t water.

En als ik nader waar de dijk zich buigt door ’t land,
richt kort zich op die in den lagen tuin gebogen
over de spade staat – en met de vrije hand
weert zij het helle licht beschuttend van de oogen.

Hoe ken ik dit gebaar, hoe is het mij vertrouwd, –
dit sterke opzien van wie daag’lijks naar de lucht en
het wiss’lend, open water turend, rustig oud
werd in dit dijkland en zijn ruime wolkenvluchten.

Er is een scherp herkennen van elkaar en
dan komt zij langs het smalle klinkerpad geloopen, –
maar keert nog terug en stoot de stroeve huisdeur open.
Dit oogenblik – wat tellen zóóveel bitt’re jaren?

Ida Gerhardt

____________

sluiting 15 april

DOORNROOSJE

Doornroosje sliep.
Naast haar lag een brief:
‘Niet wakker kussen.
Onder geen voorwaarde.
Ook niet na honderd jaar.’

Wat zal ik doen? dacht de prins. Zal ik weggaan?
Of zal ik haar kussen en denken dat zij het niet zo bedoelt?
Ik ben zo moe, zo dodelijk vermoeid…

Doornroosje gluurde door haar wimpers.
Met de grootst mogelijke moeite haalde ze langzaam
en regelmatig adem.
Ze zag de deur dichtgaan,
hoorde de treden van de trap-
zo moe, zo pijnlijk vermoeid, elke stap-

en haar hart werd verscheurd.

Toon Tellegen

____________

sluiting 8 april

WOORDEN

Woorden kunnen strelen of pijn doen,
opbouwen of afbreken – liefde verklanken of haat, helen of doden.
Woorden zijn waarheid of leugen…..
je kunt er alle kanten mee op.
Toch zeggen woorden lang niet alles,
en er zijn momenten waarop woorden te kort schieten, niet kunnen uitdrukken
wat we denken of voelen.
Dan is er stilte.
Zij is niet gemaakt van letters,
niet gemaakt van klanken-
en zij manifesteert zich
in haar mysterieuze “niets”.
Zij zegt wat nooit gezegd kan worden noch geschreven.

Het diepste woord
schuilt in de stilte.

Uit “75 woorden” van Toon Hermans

____________

sluiting 1 april

TIJD

Stel je voor dat er een bank bestaat die elke ochtend € 864.00 op je rekening stort. Je hoeft het nooit terug te betalen, maar alles wat je die dag niet gebruikt, wordt vernietigd en dat ben je kwijt. Wat zou je doen? Tien tegen één dat de meesten van ons elke dag elke cent zouden opnemen.
Maar zo’n bank hebben we allemaal: hij heet TIJD. Elke ochtend krijgen we 86.400 seconden cadeau. Elke avond wordt het aantal hiervan dat je niet hebt benut, afgeschreven. Er wordt niets bewaard tot de volgende dag en als je niet alles gebruikt, verlies je het. Er komt niets terug, en je kunt ook niet alvast iets opnemen voor de volgende dag. Je moet vandaag leven met wat je vandaag hebt gekregen. Want de klok tikt door.
Maak het beste van je dag.

sluiting 25 mrt

__________________

sluiting 18 mrt

ANNIE M.G. SCHMIDT

SEBASTIAAN

Dit is de spin Sebastiaan
Het is niet goed met hem gegaan.

LUISTER!

Hij zei tot alle and’re spinnen:
Vreemd, ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo’n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and’re spinnen:
O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou?

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
’t Web hoeft niet zo groot te zijn,
’t hoeft niet buiten, ’t kan ook binnen
ergens achter een gordijn.

Zeiden alle and’re spinnen:
O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zó gevaarlijk binnen
zó gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de Drang is mij te groot.
Zeiden alle and’ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood…
O, o o, Sebastiaan!
Het is niet goed met hem gegaan.

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang.
Zeiden alle and’re spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn Drang!

PAUZE

Na een poosje werd toen éven
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

________________

sluiting 4 mrt 2008

KLEDING

Jij trekt uit, wij trekken uit, jullie trekken uit
jassen, blazers, colbertjes, blouses
van wol, katoen, polyester,
rokken, broeken, sokken, ondergoed,
alles neerleggend, ophangend, gooiend over
stoelleuningen, vleugels van kamerschermen;
voorlopig, zegt de dokter, is het niets ernstigs,
kleed u weer aan, rust uit, ga op reis,
innemen in geval van, voor het slapen gaan, na het eten,
terugkomen over drie maanden, een jaar, anderhalf;
zie je wel, en jij dacht, en wij vreesden,
en jullie veronderstelden, en hij vermoedde;
tijd om met nog bevende handen knoopjes,
ritsen, gespen, riemen, dassen, boordjes
dicht te ritsen, gespen, strikken, binden, sluiten
en uit de mouwen, de tasjes, de zakken
het verfrommelde, gestippelde, gestreepte, gebloemde, geruite
sjaaltje te trekken, dat opeens nog veel langer van nut kan zijn.

Wislawa Szymborska

_________________

sluiting 26 febr. 2008

_____________

sluiting 19 febr.

LIEFDE

Als Liefde de leidraad is in je leven
doordrenkt het alles wat je doet
het geeft je kracht
het doet je stralen
het geeft je levenslust en moed

Als Liefde de leidraad is in je leven
en je ziet ziekte, zielepijn
dan laat je die ander weten
als jij het wilt
zal ik er zijn

Als Liefde de leidraad is in je leven
ben je verbonden met het Licht
dan weet je
ook in donkere tijden
is er heel diep in me zicht

Laat Liefde de leidraad zijn in ons leven
zodat er warmte is, geen kou
laat aan elkaar en anderen weten
lieve Mens, ik hou van jou

Thea Laurensse

_________________

sluiting 12 febr.

Streef het verleden niet na.
Verlies je niet in de toekomst.
Het verleden bestaat niet meer.
De toekomst moet nog komen.
Aandachtig kijkend naar het leven
zoals het is in het hier en nu,
blijft de beoefenaar stabiel en vrij.
We moeten vandaag toegewijd zijn.
Wachten tot morgen is te laat.
De dood komt onverwacht.
Hoe kunnen we ermee omgaan?
De wijze noemt iemand die weet
hoe hij dag en nacht
aandachtig moet blijven
‘iemand die de betere manier
om alleen te leven kent’

BOEDDHA

_________________

Paulien’s  muziekles 4

We kunnen tonen met een halve toonafstand verhogen of verlagen. Verhogen doen we door middel van een kruis #. De naam van de noot krijgt dan het achtervoegsel “is”. g met een kruis wordt dus gis. f met een kruis wordt dus fis. enz. Voor meer uitleg http://www.muzieknoten.nl/uitlegnoten9.html

Helaas zullen er ook wel weer uitzonderingen of andere moeilijkheden zijn, want ik heb nog nooit van een “bis” gehoord. Alleen misschien aan het einde van een goed concert.

Marianne

P.S. Er is mij verteld, dat de bis wel degelijk bestaat. Het is dus eenvoudiger dan ik dacht!

________________

sluiting 5 febr 2008

Wil je weten wie ik ben?
Wil je weten wie ik ben?
Ik ben wat jij wil zijn,
maar niet bent.
Ik ben hetzelfde,
maar dan anders.

Jij hebt wat jij hebt,
Jij wil mij zijn.
Ik heb wat ik heb.
Ik wil jou zijn.

Konden we maar ruilen!
ruilen,
en dan,
verder leven of huilen.
Huilen om jezelf.
Huilen om je verlies.
Omdat je je leven weggaf.

Wees dus blij,
blij met wat je hebt.

Jij bent wie je bent,
Jij wil jezelf blijven.
Ik ben wie ik ben,
Ik wil mezelf blijven.

We zijn hetzelfde,
maar dan anders.

Eigen gedicht van Laura, 10 jaar

______________________

sluiting 28 jan 2008

ALADDIN

Bij Blokker in de Grotestraat
trof ik Aladdin.
Hij zocht een mooie nieuwe lamp,
zo’n Turks geval van tin.
Het meisje zei
met oostelijk accent in haar stem:
“Dit is een echte wonderlamp
veur vief guldn ma’j ‘m hemm.”

“Ach kom,” zei Aladdin,
“een wonderlamp, gelooft u dat?
Ik geloof in Allah
en dat vind ik meer dan zat.
Vijf gulden zei u?
Kijk, dat is een prijsje naar mijn zin,
maar wonderen? Nee,
daar geloof ik echt niet in.”

Onmiddellijk kwam uit de lamp
een geest, die zei beslist:
“Wie niet gelooft in wonderen
is geen realist.”
“Excuses,” sprak Aladdin,
blozend en bedeesd,
“dan denk ik dat ik altijd al
wat zweverig ben geweest.”

“U mag een wens doen,” zei de geest
met een vriendelijk gezicht.
“Ik lever wonderen op maat
en ben zeer cliëntgericht.”
Dan wens ik honderd jaar te worden,”
zei Aladdin toen maar,
en meteen werd hij veranderd
in een man van honderd jaar.

“Geintje,” zei de geest,
“ik maak het dadelijk ongedaan.”
Maar er was hem op de toverschool
blijkbaar iets ontgaan.
Want wat hij ook probeerde
en bezweerde met zijn lamp,
Aladdin bleef honderd jaar,
een regelrechte ramp.

Dit was niet meer geestig
het werd echt te gek.
Het spook begon te zweten
en werd rood tot in zijn nek.
“Wat ís dit nu,” riep Aladdin
danig uit zijn sas.
“Excuses,” zei de geest,
“ik Hocus Pocus nog maar Pas.”

En wat is weer uiteindelijk
de moraal van het verhaal:
Koop nooit iets bij Blokker
want ’t is rotzooi allemaal.

Uit: Liefde is vreemd
Herman Finkers

________________

Paulien’s muziekles 3

Weer een nieuwe noot voor ons om te onthouden.  Dit keer de G. Die ziet er zo uit.

Scroll even naar beneden als je vergeten bent op welk lijntje de B en de C thuis hoorden.
Bij “Paulien’s muziekles 2” staat de hele notenbalk.  Kun je even op herhaling. Daar staat ook
wat uitleg over de G- en F-sleutel. En natuurlijk de link naar de site over muzieknoten.

_____________________________________________________________________

sluiting 21 jan 2008

Bij wie niet liefhebben verdrijft muziek elk haatgevoel.
De rustelozen schenkt ze vrede en de treurenden troost ze.
Zij die geen uitweg meer zien, vinden nieuwe wegen
en in degenen die alles afwijzen ontwaken nieuwe zekerheid en hoop.

Pablo Casals

– – –

Mijn hart loopt over van dankbaarheid voor de muziek,
die mij zo vaak verkwikt en uit grote nood gered heeft.

Martin Luther

_____________________________

sluiting 14 jan 2008

TUIN

De bomen
Komen uit de grond
En uit hun stam
De twijgen
En ied’reen vindt het
Heel gewoon
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen
Naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde
Ons geleerd
Dat al wat sterft
Zal bloeien

(Uit: Liggen in het gras; Toon Hermans)