CanticumColumn 2009

sluiting 15 dec

VREDE IS ETEN MET MUZIEK

vredig eten is goed eten
want lekker eten doet men alleen in rust en vrede
voor een goede spijsvertering is het een vereiste
dat men elk hapje minstens vijftienmaal kauwt
daarom eet men met muziek ook beter
want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf
harmonieus en met de kaken ook de slokdarm
en later zelfs de overige dertig meter
lange darmen in de buik

vrede is goed eten met goede muziek
met marsmuziek kan men beter lopen dan eten
als men dan ook maar vredig loopt
en niet meemarcheert met een troep soldaten
tegen andere soldaten
dan is marsmuziek net zo bedorven
als besmet voedsel

maar bij dansmuziek is het zeker goed eten
want dansen is geen vechten
wie danst houdt rekening met andere dansers
zoals men onder het eten niet alle
lekkere hapjes alleen verorbert maar die deelt
met de overigen de disgenoten

Uit: troost de hysterische robot, 1989
Lucebert

________________________________

sluiting 8 dec

Het gedicht Sinterklaasdroom

Sint, ik geloof in jou.
Sinterklaas, hoe ouder ik Word,
des te meer ga ik in je geloven.
tuurlijk is het vuur uit te doven,
maar-des  te wijzer- ik word
en zelfs lichtelijk grijzer,
hoor ik met zalig gemak,
Jouw werkers op mijn gladde dak.
Ik zend je geen brieven meer.
Ik laat U maar komen.
En of je al dan niet –met zwarte piet-
Iets of niets in mijn klompen legt,
Zeg ik net als Jacques Brel:
Wij hebben het recht om te dromen!
Voor altijd weze dit dus gezegd. 

Ruud Blauwveld

____________

sluiting 1 dec

Wereld

we weten ’t allemaal, ’t is er een bende
’t is er te eng, en te vijandig en te vol
het is in hoofdzaak grote rotzooi en ellende
op onze groene, blauwe, grijze, grauwe bol

’t is haat en nijd, elkaar de pas afsnijden
en door de steden raast een ‘rücksichtlos’ geweld
maar of we vloeken, vechten, vallen, lachen, lijden
er staan weer altijd boterbloemen in het veld

er zijn nog immer die momenten van vervoering
al lijkt dat bolletje ook nòg zo negatief
tussen de puinhoop schemert altijd de ontroering
van mensen die nog zachtjes zeggen: ‘k heb je lief

Toon Hermans
_______________________________

sluiting 24 nov

Binnen mijn keelholte

kwetsbare keel
tussen lijf en hoofd
smalle brug
tussen gevoel en verstand
heeft het een kans
woorden tegen wapens
taal tegen tanks
stem tegen staal
stamelen dat op stembanden
naar het front wordt gereden
en dan
hoe moet het dan verder
de afstand naar vrede
van strottenhoofd naar tegenstander
hoe ver is dan praten
en wie zal de woorden verzorgen
die gewond liggen binnen mijn keelholte
geveld door sprakeloosheid
tegen zoveel geweld
kwetsbare keel
tussen lijf en hoofd
smalle brug
tussen gevoel en verstand
zesentwintig letters op de juiste sterkte gezegd
moeten genoeg zijn om vrede te vormen
als staal en vuur zijn verroest en verstomd
geweld en macht ineengekrompen en verdwenen
dan zal nog taal gesproken worden
letters die van lieverlede in vrede overgaan
roeper in mijn keel roep vrede

Wim Ramaker

____________________

sluiting 17 nov

AFSCHEID AAN DE VOGELEN VAN ‘T WOUD

Vlucht, lieve zangers!
Vlucht naar het zuiden,
Daar, lieve vogels!
Wordt gij verwacht.
Hier wordt het daaglijks
Valer en guurder,
’t Zuiden is heerlijk,
Bloemrijk en zacht.

o Ja, uw heengaan
Doet mij wel smarte,
Maar vlucht toch weder,
Zoals weleer.
Ginds leert gij nieuwe
Liederen zingen,
‘k Wacht u in’t voorjaar, als
Zangertjes! weer.

C. VAN KOETSVELD, CEZ.
1835-1927

_________________________

sluiting 10 nov

(Column uit de Libelle)
Nog even en wij mannen zijn voorgoed uitgestorven

Dit gaat maar door zeg, ja, zeker deze zomer worden volgens mij alle records gebroken. En dan heb ik het niet over temperaturen of regenbuien of eental uren zonneschijn, maar over de lawine van onderzoeken en berichten die telkens hetzelfde beweren, namelijk dat vrouwen beter zijn dan mannen. Vrouwen denken sneller dan mannen. Vrouwen zijn betere artsen dan mannen. Vrouwen kunnen veel beter tegen alleen zijn. Een paar jaar geleden begon het, voorzichtig en onschuldig nog. Af en toe een berichtje dat vrouwen meer aanleg hebben voor vreemde talen en dat ze lichamelijke pijn beter verdragen. Maar daarna werd het tempo almaar hoger en die berichten steeds grotesker. En nu, in de zomer van 2009, vind ik het wat bespottelijk worden. Ja, ik stel voor dat al die tienduizenden onderzoekers die zich hiermee kennelijk dag en nacht bezighouden samen de volgende verklaring opstellen: Vrouwen zijn in het algemeen beter in alles. Dan zijn wij mannen tenminste verlost van deze wedstrijd waarin we inmiddels met 28-0 achterstaan en vermoeid uitkijken naar het einde. Oh ja, dat onderzoek is er ook nog: dat voor ons mannen het einde nadert. Wij sterven uit, alsof we een stelletje dodo’s zijn. Nou niet meteen, het kost nog een paar honderd eeuwen, maar dan is het ook voorgoed voorbij met ons. Op zulke momenten word ik gewoon boos (ja hoor, ik ken dat onderzoek: vrouwen worden minder snel boos dan mannen) en denk ik baldadig: dan kunnen jullie straks zelf de vuilniszak buiten zetten, duhuh (vast ook een onderzoek: vrouwen zetten niet vaak de vuilniszak buiten, maar doen dit wel beter). Volgens mijn vrouw moet ik me niet zo aanstellen en kan ik in plaats van al die onderzoeken en berichten beter een goed boek lezen. Maar het eerste wat ik dan denk is: ja, jij hebt makkelijk praten, als vrouw. En het tweede wat ik denk is: een goed boek lezen, verspilde moeite! Onlangs is immers vastgesteld dat vrouwen veel betere lezers zijn. Maar op één punt zijn wij vrouwen nog steeds de baas – en niet bepaald een onbelangrijk punt: het verzamelen van nutteloze informatie. En daar ben ik nu wel bezorgd over. Als wij er straks niet meer zijn, wie weet dan nog welke Ajacied op 24 mei 1995 in de 84e minuut het winnende doelpunt scoorde in de finale tegen AC Milan?

HANS VERSTRAATEN

_______________________________________

sluiting 3 nov

Verhaal

“Wat is een kerk?”

U kent ze wel, die meisjes van 5. Twee pittige staartjes die eigenwijs de wereld in priemen, stoere laarsjes onder een knalroze jas met eeen mondje dat niet stil staat en vooral vragen stelt…
Op weg naar de dierenwinkel trekt ze aan mijn mouw en wijst naar de hoge toren en ramen van de gotische kathedraal, de trots van onze stad. “Wat is dat voor een winkel”, vraagt ze. “Dat is geen winkel, dat is een kerk.”
“Wat is een kerk?”
Ik aarzel. Wat zal ik haar antwoorden? Als ik zeg: de kerk is het huis van God, of daar woont God, zal ze zeker vragen: “Wie is dat, God?” Maar als ik zeg: de kerk is een gebouw waar mensen komen om te bidden, dan zal ze vragen: “wat is bidden?” Als ik dan zeg: bidden is praten met God, dan zal ze mij ook vragen: “Wie is God?”
Daarom overweeg ik iets anders te zeggen, Iets in de trant van: daar komen mensen om te zingen en om naar de preek te luisteren. Maar dan zal ze vragen wat een preek is en moet ik het hebben over het woord van God en dan zal ze toch ook vragen: “Wie is God?”
Hoe leg je dat uit aan een meisje van 5, van wie de ouders geloof en kerk al lang de rug hebben toegekeerd. Ik pak haar hand en duw tegen de zware deur die op een kier staat. We lopen zwijgend naar binnen, schuiven een van de banken in. Ze kijkt met grote ogen om zich heen. Stil zitten we daar. Na een tijdje neem ik haar weer bij de hand en samen lopen we naar buiten. Bij de deur vraagt ze zachtjes: “Wie woont daar?” “Daar woont God”, is mijn antwoord. “Dat dacht ik al”, zegt ze…

Alice Gideonse
___________________________________

sluiting 27 okt

De haan en de zon

Er heerst grote beroering op de kippenboerderij. De haan is ziek. Hij is zijn stem kwijt en kan morgen dus niet kraaien, als de zon opkomt. De kippen rennen chaotisch heen en weer en kakelen paniekerig, want als hun heer en meester morgenochtend niet kan kraaien, gaat de zon niet op. Ze denken dat de haan met zijn gekraai de zon roept en zijn bang dat het de volgende dag donker zal blijven.
De volgende ochtend loopt de spanning op de boerderij enorm op. De zieke haan klimt uiteindelijk met veel moeite op de hoge mesthoop en opent zijn snavel om te kraaien, maar het lukt niet. Keer op keer probeert hij het , echter zonder succes.
Intussen komt de zon op. De kippen zijn geshockeerd, want de zon verschijnt gewoon, ook zonder het geroep van hun meester! Ze verjagen de haan, de grote bedrieger, van de boerderij.
De volgende ochtend slapen de kippen nog als de zon opkomt, want er is geen haan die hen wakker roept om het wonder van de zonsopgang te aanschouwen.

uit: Het geluk van Tao

________________________________________________________________________________

sluiting 20 okt

AFGEDANKT

Ze wachten samen, in de regen,
op de auto voor grof vuil.
een wrakke eikenhouten tafel
en een oude clubfauteuil.

Ze waren zestig jaar geleden,
een nogal duur geschenk geweest
op oma Jansen’s huwelijksfeest
en kwamen in de mooie kamer.

Oma wreef, vrij regelmatig
de tafel in met meubelwas.
Maar, toen er later kinders waren,
verscheen er, in de loop der jaren,
toch zo hier en daar een kras.

En tenslotte werd de tafel
naar de schuur gedegradeerd,
deed daar dienst als opa’s werkbank.
De fauteuil mocht blijven staan
al werd de zitting wel wat kaal,
was jarenlang, bij allemaal,
als oma’s luie stoel bekend.

Opa leeft allang niet meer.
Oma is pas uitgedragen.
Nu staan op straat, een wrakke tafel
en een kale clubfauteuil
te wachten op de vuilniswagen,
in een trieste regenbui…

uit: Leesbare klanken
H. Hoogeveen

_____________________________________

sluiting 13 okt

Lappendeken

Mijn moeder maakt een lappendeken
voor als ik straks het huis uitga
zij naait met mooie zijden steken
nooit heeft zij zò naar mij gekeken.

Elk lapje wordt met zorg bekeken
geknipt, gezoomd en glad gestreken,
mijn vaders broek, mijn moeders blouse
een reep gebloemde lakenhoes
een theedoek en een flard gordijn
de schipperstrui van mijn vriendin
de oude regenjas van Pim
grootmoedersjurk van paars fluweel.
De schaar erin er is zoveel,
elk lapje wordt herinnering:
de rok van Jet, zacht violet,
het bonte vest van Carolien
waar zal het liggen, op welk bed?
Elk lapje spreekt zijn eigen taal,
mijn deken wordt één groot verhaal.

Mijn moeder maakt een lappendeken
voor als ik straks het huis uitga
zij naait met mooie zijden steken
nooit heb ik zò naar mij gekeken.

Diet Verschoor

_____________________________________-

sluiting 6 0kt

_________________________

sluiting 29 sept

Liefde

Als liefde de leidraad is in je leven
doordrenkt het alles wat je doet.
Het geeft je kracht, het doet je stralen,
het geeft je levenskracht en moed.

Als liefde de leidraad is in je leven
en je ziet ziekte, zielenpijn,
dan laat je die ander weten:
als jij het wilt zal ik er zijn!

Als liefde de leidraad is in je leven
ben je verbonden met het licht.
Dan weet je: ook in donkere tijden
is er heel diep in me zicht.

Laat liefde de leidraad zijn in ons leven
zodat er warmte is, geen kou.
Laat aan elkaar en anderen weten:
Lief mens, ik hou van jou!

T. Laurense-Wol

______________________

sluiting 22 sept

HET GEVREESDE HOOFDSTUK OVER MUZIEKTHEORIE
(Uit: Muziek voor dummies)

Weet je wat het leukste is van klassieke muziek? Dat eigenlijk niemand weet hoe het werkt. Natuurlijk zijn er mensen die klassieke muziek bestuderen en onderzoeken en erover schrijven, spreken of lesgeven, Maar als het erop aankomt het effect uit te legggen dat muziek op onze emoties heeft, blijft de wetenschap in gebreke. Eén onderzoek heeft aangetoond dat snelle muziek je hartslag doe versnellen en een ander onderzoek laat zien dat rustige muziek in een winkel de omzet doet stijgen: maar niemand weet waarom.

We kunnen dus niet veel meer doen dan de verschillende onderdelen van muziek beschrijven en uitleggen. Onderweg komen we enkele echte muziektermen en theoretische principes tegen: duistere begrippen als melodie en ritme. Mocht de discussie je te zwaar worden, dan mag je gerust je ogen sluiten en diep ademhalen, doorbladeren naar een ander hoofdstuk of een cd’tje opzetten.

Ondertussen verslikken muziekdocenten over de gehele wereld zich. “Denken die mensen echt dat ze nieuwkomers in één hoofdstuk noten kunnen leren lezen? Zonder docent? Die zijn gek!” Inderdaad. Maar dat wist jij al.

Als je een stuk muziek schrijft is het eerste wat je moet doen de tijd verdelen. Net als je ruimte kunt opdelen in meters, decimeters en centimeters, kun je tijd opdelen in zogeheten maten en tellen.

Componisten zien de tijd als een notenbalk. Net zoals we op een liniaal de lengte onderverdelen in centimeters en millimeters, verdelen we de tijd op een notenbalk met behulp van maatstrepen. De ruimte tussen twee maatstrepen heet een maat, een stukje tijd.

Elke maat beslaat enkele zogeheten tellen. Simpel gezegd is een tel ongeveer zo lang als het duurt om één keer met je voet te tikken. Muziek wemelt van de tellen. Elke noot duurt enkele tellen of maar een fractie van een tel. Als je dat begrijpt, snap je wat ritme is.

_______________________________

sluiting15 sept

Leven

Ik hou van de wolken, de wind en het water,
ik hou van het zonlicht, het luisteren, de lach,
van bladeren die dansen, van mensen die praten,
ik hou van de nachten, ik hou van de dag.

Ik hou van de ruimte, het riet en de regen,
van stormen en stilte, van zwijgen en doen,
van stappen op straten, van spelende dieren,
ik hou van een glimlach, ik hou van een zoen.

Ik hou van muziek in een rustige kamer,
van warmte en eenvoud, van stilzijn in troost,
van bloemen en kinderen, van stemmen en kleuren,
ik hou van een mens die verliefd is en bloost.

 Ik hou van het leven, van stormen en sloten,
van spelend licht in een grijzende dag,
van dauw op de appels en waaiende haren,
van durven te leven met ’n lied en een lach.

Margreet van Hoorn
In het voorbijgaan

_________________________

sluiting 8 sept

sluiting 1 sept

Als een bloem zo is het leven,
’t begin is teer en klein.
De een die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort;
dat is ’t geheim van het leven.

Marjan Beijaard-Hopman

_________________________

sluiting 25 aug

HET KIND EN IK

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel
herkende ik, was van  mij.

Maar toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.

M. Nijhoff
Uit: Verzamelde gedichten

_________________________

sluiting 18 aug

HUNKERHOENDERHOK

Zijn haan moet koning kraaien,
z’n fraai gebogen veren laaien
als smaragden in de zon.
Zijn gebarsten bariton
zendt kwistig dissonanten
uit naar alle kanten.

Twintig hupse jonge hennen,
die allen z’n potentie kennen,
krijgen, bij zijn lokkend tokken,
kriebels in hun eierstokken,
produceren ei na ei,
blij met een forse haan als hij.

Maar z’n kraaien wekt de buren
in de vroege ochtenduren.
Dat brengt een einde aan z’n rijk
Reeds morgen prijkt het naakte lijk
van dit zeer viriele dier
als poulet bij de poulier.

Nu moeten twintig hupse hennen
aan een haanloos leven wennen
en geen kip is er meer blij
bij het leggen van een ei.

Leesbare klanken
H. Hoogeveen

__________________________________________

sluiting 30 juni

Vliegje

in een groen plantsoen in Ommen
hoorde ik een vliegje brommen
het vloog rondom mijn hoofd en heus
toen vloog het vliegje in mijn neus

ik nam een zakdoek en ik snoot
maar het arme diertje was al dood
ik heb er over nagedacht
in Ommen’s groene weiden
hoe ’t mogelijk is dat vliegjes in
een neusgat overlijden.

uit: Van ganser harte
Toon Hermans
____________________

sluiting 16 juni

De vader van Marianne schreef omstreeks 1933  (hij was toen 17 jaar jong) een schriftje vol over muziek. Achterin plakte hij krantenknipsels van grappige verhaaltjes over componisten.
Een Jongmensch vroeg eens aan Mozart: “Hoe moet men nu eigenlijk componeeren? Ik zou ’t zoo graag doen.”
“Daar bent u nog veel te jong voor,” antwoordde Mozart.
“Te jong? En u hebt zelf al als kind gecomponeerd.”
“Jawel,” zei Mozart lachend, “maar ik heb ook niet gevraagd, hoe ik ’t doen moest!”

_____________________________

sluiting 9 juni

Henny vertelde ons over een vader, die niet kon kiezen tussen zijn drie zonen. Hij had ze alledrie even lief. Op diezelfde manier, zegt dit verhaal ons, kiest God niet tussen het Jodendom, Christendom of de Islam.

_________________________________________________

sluiting 2 juni

Gedachten als je ouder wordt!

Met mij is er totaal niets aan de hand
ik ben nog fit van lijf en verstand.
Ja ik heb wat artrose in mijn heup en in mijn knie,
en als ik buk, is het net of ik sterretjes zie
Mijn pols is iets te snel, mijn bloeddruk te hoog,
maar ik ben nog fantastisch goed, zo op het oog.

Met steunzolen die ik heb gekregen,
loop ik weer buiten langs Heren wegen.
Kom ik weer in de winkels en op het plein
wat heerlijk zo gezond te mogen zijn.
Mijn geheugen is niet meer zo best en evenmin mijn ogen,
de rug raakt langzaam wat meer gebogen.
De adem korter, de keel vaak droog,
maar ik ben nog fantastisch goed zo op het oog.

Is het leven niet mooi? Het gaat snel voorbij,
als ik kijk naar foto’s van vroeger van mij.
Denk ik terug aan mijn jeugdige jaren,
ik wilde mooie schoentjes en moest er voor sparen.
Ik ging fijn fietsen en wandelen overal heen
en kende geen moeheid zo het scheen.
Nu ik ouder ben, zijn mijn schoenen vaak zwart
en loop heel langzaam dat is voor mijn hart.
Houd uw gemak maar, zegt de cardioloog,
u bent nog fantastisch goed zo op het oog.

De ouderdom is goud, Ja ik begrijp het wel,
maar als ik niet kan slapen en tot honderd tel,
dan twijfel ik en vraag me af of het waar is.
Of dat beeld van goud niet wat dwaas en raar is…..
Ik doe van alles, maar het gaat wat traaaaag.
en ik heb na het eten wat last van mijn maag.
Maar ik wil niet zeuren, want dat mag
allemaal komen op onze oude dag.
Aanvaard het rustig zegt de psycholoog,
u bent nog fantastisch goed zo op het oog!!

___________________________________

sluiting 19 mei

TUSSEN HET ZINGENDE KERKVOLK

Soms, als ze hun longen
te boven zingen,
het dak bol staat van geluid,
kijk ik mijn ogen uit:

alles verandert, de dingen
staan stil te dansen, het altaar haast
swingende, pinkstertongen
worden de kaarsen en de gezichten

van de gewoonste stervelingen
glanzen van licht. Ik verwonder mij
tot ik versta:

zonder die tranen in mijn ogen
had zich de wereld niet bewogen,
gingen de dingen niet opgetogen
al dat geloven achterna.

GUILLAUME VAN DER GRAFT

___________________

sluiting 5 mei

Opoe of Oma

Oma is geen Opoe meer.
Met Opoe zijn verdwenen
De warme stoof en krullenmuts
De rokken tot de tenen.

Oma rookt een sigaret,
Maar Opoe bakte brokken.
Oma maakt haar lippen rood,
Opoe stopte sokken.

Opoe’s diepe regenput
Was altijd vol met water,
Maar van haar moest je vroeg naar bed,
Van Oma mag je later.

Opoe was ook altijd thuis,
Oma gaat auto rijden,
Maar op Opoe’s stramme knie
Mocht je paardje rijden.

Oma kan nog heel sportief
De avondvierdaagse lopen,
Opoe was rimpelig en oud
Maar haar deur stond altijd open.

Oma heeft een goed figuur,
Koopt met smaak haar kleren.
Opoe maakt zelf haar schort
En verstelde het vele keren.

Opoe zat in haar stoel
In haar eigen hoekje
Wachtend tot er iemand kwam
Voor een klein bezoekje.

Oma heeft daarvoor geen tijd
Zij is oppasmoeder,
Knutselt met de kleintjes wat
En is mede opvoeder.

O, Opoe was heel erg lief
En haar leven was zeker zwaar,
Maar de Oma’s van deze tijd
Staan altijd voor je klaar.

De oude of de nieuwe tijd
Geschreven met P of M
Is mij beide even lief,
Dus waarom dat gemem.

______________________

sluiting 21 april

Lieve Kracht

Wie was het die de zon verzon
toen de allereerste dag begon
die sterren aanstak voor de nacht
het eerste vlokje sneeuw bedacht
wie blies de wind zijn adem in
gaf mens en dier hun wezen
wie schreef de teksten, welke pen
voor merels en voor mezen.

je voelt als iemand huilt of lacht
of als de regens zingen
dat zich een grote lieve kracht
verbergt in alle dingen.

Toon Hermans

___________________

sluiting 14 april

Tuin

De bomen
Komen uit de grond
En uit hun stam
De twijgen
En ied’reen vindt het
Heel gewoon
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen
Naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde
Ons geleerd
Dat ál wat sterft
Zal bloeien

(Uit: Liggen in het gras; Toon Hermans)

_________________________________

sluiting 7 april

Er is een beroemd taoïstisch verhaal… Een man bezat een prachtig paard. Het was zo’n uitzonderlijk paard dat zelfs koningen de man hadden gevraagd het hun te verkopen — het kon niet schelen voor hoeveel – maar hij had geweigerd. Maar op een ochtend ontdekte hij dat zijn paard gestolen was. Alle inwoners van het dorp kwamen hem hun medeleven betuigen en zeiden: `Wat een pech! Je had er een fortuin voor kunnen krijgen want ze hebben je heel veel geboden. Jij was stijfkoppig en dom en zette het paard zelfs niet op stal. Nu is het paard gestolen.’

Maar de oude man zei lachend: `Praat niet zo’n onzin! Stel gewoon vast dat het paard niet in de wei staat. We zullen zien wat de toekomst brengt.’ En wat gebeurde? Na twee weken kwam het paard terug. Het was niet alleen, het bracht nog een dozijn wilde paarden mee uit het woud. Het hele dorp stroomde samen en de mensen zeiden: `De oude man had gelijk! Zijn paard is terug en het heeft nog twaalf prachtige paarden meegebracht. Nu kan hij zoveel geld beuren als hij wil.’ Ze gingen naar de oude man en zeiden: `Het spijt ons. Wij konden niet in de toekomst kijken en weten wat God beschikt maar u kunt dat wel. U begreep er wel iets van, u ziet een glimp van de toekomst.’

De oude man zei: `Kletskoek! Stel gewoon vast dat het paard terug is met nog twaalf paarden. Wat morgen gebeurt, weet niemand.’ Enige tijd later gebeurde het dat de enige zoon van de oude man bij een poging om een van de nieuwe paarden zadelmak te maken kwam te vallen en zijn beide benen brak. Weer kwamen alle dorpelingen bijeen en zeiden: `U had gelijk; je kunt het nooit weten. Het blijkt een ramp geweest te zijn. Het zou beter geweest zijn als het paard niet was teruggekomen. Nu is je zoon voor zijn hele leven kreupel’.

De oude man zei: `Loop niet zo hard van stapel. Wacht maar eens af wat er gebeurt. Je kunt alleen maar zeggen dat mijn zoon zijn benen gebroken heeft, meer niet.’ En twee weken later gebeurde het dat de overheid alle jonge mannen van het dorp liet wegvoeren omdat het land in oorlog was. Alleen de zoon van de oude man bleef achter, omdat ze met hem niets konden doen. Ze kwamen weer allemaal bij de oude man en zeiden: `Onze zonen zijn weg! Jij hebt tenminste je zoon nog. Hij mag dan wel kreupel zijn maar hij is er tenminste nog! Onze zonen zijn weg en de vijand is veel sterker. Ze zullen allemaal gedood worden. Als we oud worden hebben we niemand die voor ons zorgt en jij hebt altijd nog je zoon, die misschien nog wel geneest.’

Maar de oude man zei: `Je kunt alleen maar vaststellen dat jullie zonen door de regering zijn opgeroepen. Mijn zoon is achtergebleven maar of dat een ramp of een zegen is, daarvoor is een conclusie nog te vroeg.’

Stel alleen het feit vast. Zie niets als een vloek of als een zegen. Als je er geen uitleg aan geeft, zul je plotseling zien dat alles prachtig is.

__________________

sluiting 24 mrt

Mijmerend om de lente

Een bloem is het symbool van de lente die begint,
het signaal van een beekje dat voor het eerst ontspringt.

Het voelen van de dauw, de nattigheid in het gras,
kinderen ongeduldig popelend, hun handjes op het glas.

De sluier van de winter gaat langzaam dicht,
het eerste zonnestraaltje, teken van het licht.

Vogels gaan fluiten, planten weer groeien,
groten komen weer buiten, kleintjes gaan weer stoeien.

De tekens van de lente, alles kleurig en droog,
nog fijner en nog mooier, als het wonder van de regenboog.

______________________

sluiting 17 mrt

KLINKEN MOET JIJ

Weet ze te vinden,
sla ze aan

krachtig en teder
op het klavier van je ziel-

die paar tonen
die alles dragen,

tonen zo diep,
tonen zo hartgrondig,

grondtonen
van je bestaan.

Weet ze te vinden.
klinken moet jij

zo mooi,
zo menselijk als jij bent.

Muziek,
zoveel muziek in jou.

_____________________

sluiting 10 mrt

RECEPT VOOR EEN GELUKKIG NIEUWJAAR

Neem twaalf hele maanden. Haal hier voorzichtig alle bitterheid, haat en afgunst uit. Hak vervolgens elke maand in 28,30 of 31 verschillende stukjes, en zorg ervoor dat u ze niet allemaal tegelijkertijd bereidt. Maak de dagen één voor één klaar met de volgende ingrediënten: een snufje geloof, een snufje geduld, een druppeltje moed en een klein beetje inzet. Voeg aan elke dag een portie hoop, vertrouwen en vriendelijkheid toe en mix door dit ontstane mengsel nog en kort gebed, een korte bespiegeling en een beetje toewijding. Breng het geheel op smaak met een flinke dosis energie, een snufje geluk, een beetje actie en de nodige humor. Doe het gerecht in een liefdesschaal en kook dit op een vuur van stralend geluk. Garneer het  gerecht met een glimlach en dien het in grote porties op.

Jornal dos Reformados e da 3a ldade, Lissabon

_______________________________________

sluiting 3 mrt 2009

DE STEM VAN EEN CELLO

Waaraan het geluid van een cello doet denken

de cellist Widlund vertelde me dat er
in dit instrument iets huist – een stem
een al heel oude stem waarnaar je zoekt
als je speelt en die je herkent
als je haar vindt

misschien is het dat waarom ik moet denken
aan de oudste geluiden die ik ken, zoals
neuriën, zingen, kreunen, huilen

en ook aan de kleuren van een woud in de herfst
alsof je het heimwee hoort van de cello
naar zijn plek van herkomst

RUTGER KOPLAND

___________________

sluiting 24 febr 2009

Over de grens praten (2)

Vorige week deed Henk een ontdekking die me aan het denken zette. Hij vroeg zich af hoe het toch kan dat de mensen hier zo’n handicap hebben als ze vreemde talen willen spreken. De mensen vragen ons vaak hoeveel talen we spreken. Als ze horen dat ik iets anders dan Spaans tegen Miriam praat, vragen ze altijd of dat Engels is. Dat vind ik nogal raar, want Roemeens klinkt helemaal niet als Engels, ik verwacht eerder dat ze vragen of het Portugees is omdat het Roemeens daar veel op lijkt. Volgens mij heeft Engels hier een hoog verheven status waarvoor je een diepe buiging moet maken, maar je moet niet proberen haar mysterie te onthullen. Henk ontdekte uiteindelijk waarom dat zo is. In een maatschappij die georiënteerd is rond relaties is het heel erg als je iets niet goed onder woorden kunt brengen. Henk had die openbaring na een lunch met Luis Carlos en een andere collega van kantoor die toegaf dat ze jarenlang Engels heeft geleerd maar ze durfde het niet te gebruiken. In de machocultuur hier is het heel erg dat wanneer Henk haar bijvoorbeeld een compliment zou maken, ze zich dat niet realiseert, of erger nog, niet goed weet wat ze terug moet zeggen.

Het idee van Henk sprak me erg aan dus ik vroeg hem of hij nu misschien snapt waarom ik zo moe word als ze me niet begrijpen. Als ik bijvoorbeeld brood moet kopen bij de bakker, en ik geen fatsoenlijk gesprek kan voeren met de verkoopster in de winkel. Henk zegt dat dát nou precies het punt is: waarom zou je een gesprek beginnen als je alleen maar brood wilt kopen?

Misschien is het in Holland allemaal makkelijker, daar hoef je geen discussie aan te gaan, als je boodschappen doet hoef je geen gesprekken te voeren met het winkelpersoneel, en met de buren en zelfs met de familie praat je zelden over je gevoelens en emoties, je praat eerder over het weer. Bij de eerste 1000 woorden die je leert op Nederlandse les krijg je alle woorden om over het weer te kunnen praten. Dit was bij mij les nummer 1 op Nederlandse les. Misschien hebben de Nederlanders in hun nuchtere wijsheid een soort code ontdekt die alles kan vervangen wat in een Latijnse cultuur belangrijk is: discussies over familie, relaties, hoe je je voelt, en wat je ervaart. Mensen kunnen contact maken met iets heel makkelijks wat ze allemaal aangaat: het weer. In plaats van “hoe is het, hoe gaat het met je, ben je wel uitgerust opgestaan, wat voor nieuws heb je, hoe voel je je, hoe is het met je familie”, etc. etc. (in het Spaans heb je een hele riedel van dit soort vragen die je elke dag moet stellen als je iemand ontmoet) zeg je alleen maar “lekker weertje vandaag”, met een brede glimlach, en dat is voldoende voor een intermenselijke relatie. Ik had 6 jaar nodig om hier achter te komen, en misschien was ik er nooit achter gekomen als Henk niet had ontdekt waarom de Colombianen zo bang zijn om engels te praten. Nu ik de Colombianen beter begrijp, begrijp ik mezelf ook beter.

(impressies uit Colombia)

_____________________

sluiting 17 febr 2009

‘k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
Ik doe in huis het een’ge dat ik kan:
‘K gooi mijn vuilwater weg en vul de kan;
maar ‘k heb geen droogdoek; en ik mors altijd.

Zij zegt, dat dat geen werk is voor een man.
En ‘k voel me hulp’loos en vol zelfverwijt,
als zij mijn lang verwende onpraktischheid
verwent met wat ze toverde in de pan.

En steeds vereerde ik Hem, die zich ontvouwt
tot feeërie van wereld, kunst en weten:

als zij me geeft mijn bordje havermout,
en ‘k zie, haar vingertoppen zijn gespleten,

dan voel ik éénzelfde adoratie branden
voor Zon, Bach, Kant, en haar vereelte handen.

J.A. der Mouw

_____________________

sluiting 3 febr 2009

ELFSTEDENTOCHT

Al voert de weg langs elf steden
Al kent het ijs oneffenheden
De zege wacht, en ik beknok ‘m
Daar is Dokkum
De kont omhoog, het hoofd wat lager
Ach, jij wint nooit wat, zei m’n zwager
Wat is die vent een zaniker
Kijk, Franeker
En zo passeer ik ongehavend
De krabbelaars die gisteravend
Laatdunkend aan de bar hingen
Hee, Harlingen
En kijk me gaan en kijk me zwenken
Ze mogen werkelijk niet denken
Dat ik alleen maar voor de lol start
En daar is Bolsward
Ik zie de camera’s wel draaien
Maar ik verdraai ’t om te zwaaien
Naar kijkers in Geleen of Gorcum
Want daar is Workum
De vijfde stad – en blijven glijden
De dunne plekken slim vermijden
En op de juiste winden hopen
Hindelopen
Een korte stop, een kleine stempel
En snel weer verder, ja warempel
Geen flard van ’n minuut verloren
Hoi, Stavoren
En nu niet kijken naar de vrouwtjes
Maar sterk zijn en bedacht op foutjes
En sneller dan mijn tochtgenoten
Daar is Sloten
In volle looppas soepel klunen
Onder applaus van de tribune
Mijn god, hier is de wind het steilst
Maar daar ligt IJlst
En droom ik nu dat ik voorop lig
Dat ik, dat ik alleen aan kop lig
Dat kan haast niet, bedenk ik bleek
Jawel hoor, Sneek
De tiende plaats, nog één etappe
Nog eventjes naar adem happen
Dan kom ik bij de finish aan
Koog aan de Zaan
Koog aan de Zaan?
Dan is er tòch iets fout gegaan!

Ivo de Wijs
(uit: Vroege Vogels )
Verzen

_______________

sluiting 27 jan 2009

TIJD

De dieren kwamen in een vergadering bijeen en begonnen te klagen
dat de mensen altijd dingen van hen afpakten.
”Ze pakken mijn melk af”, zei de koe.
“Ze pikken mijn eieren”, zei de hen.
“Ze nemen mijn vlees en mijn spek”, zei het varken.
“Ze jagen op mij om mijn olie”, zei de walvis.
Tenslotte sprak de slak:
“Ik heb iets dat ze me beslists zouden afpakken als ze het konden.
Iets dat ze meer dan alles wensen.
Ik heb tijd.”

_____________________

sluiting 20 jan. 2009

JAAP BAKKER
1955

KNOOP IN DE TONG

Knoop in de tong
’t Is weer zo laat
klotsplaps weigert het spraakapparaat
Ik stakkel en hotter
Het is geen gehoor
Ik struikel en stroddel en bruntel maar door
Flunders en blaters
Is er nog hoop?
Knoop in de tong
Tong in de knoop

Ik heb een goed koppie met krachtige prullen
Maar ’t lijkt of ik steeds uit m’n lek sta te nullen
Als ik wat zeggen wil, naak ik in rood
Ze noemen me thuis al ‘de hortende stoot’

Knoop in de tong
Ik krijg het te kwaad
Al wat ik uitbreng is pronkemansdraat
Zweet in de zoenscholen
trenen die billen
Klozende bonen en trippen die lillen
Voedjeblerneus
En still going wrong
Tong in de knoop
Knoop in de tong

O, ik train en ik oefen allerverwoedst
Ik ken de koetsier die de postkoetsen poetst
De kat krabt de krullen bekwaam van de trap
En de kappersknecht kipt en kapt heel knap
… he… knipt en knapt heel… eh…

Knoop in de tong
God wat een straf
Breng het er nooit zonder scheerkleuren af
Een klem als een stok
Maar het blijft armetierig
Altijd nog telen de taalfouten wierig
Tong in de knoop
’t Is niet normaal
Nederlands is
Een vreemde taal
Nederlands is
Een vreemde taal

_______________________________________________

sluiting 13 jan. 2009

Tekst, gedateerd 1692, gevonden in de St Pauls Cathedral, Baltimore, zuidwest Ierland.

Desiderata

Blijf kalm temidden van het lawaai en de haast en gedenk hoe vredig de stilte kan zijn. Blijf op goede voet met alle mensen zonder uzelf te verloochenen. Spreek de waarheid, rustig en helder en luister naar anderen, zelfs al lijken zij dom en onwetend, ook zij hebben iets te zeggen. Vermijd luidruchtige en agressieve mensen, zij zijn een kwelling voor de geest. Als u zichzelf met anderen vergelijkt, zoudt u ijdel of verbitterd kunnen worden, er zullen altijd mensen zijn die minder of beter zijn dan u. Verheug u op wat u hebt bereikt en nog wilt bereiken. Blijf belang stellen in uw eigen ontwikkeling, maar blijf bescheiden, dit is uw werkelijk bezit bij de steeds wisselende fortuin in de tijd. Wees behoedzaam in zaken, want de wereld is vol bedrog. Maar laat u hierdoor niet afleiden van de werkelijke waarden. Velen streven naar hoge idealen en overal ontmoet u heldendom om u heen. Blijf uzelf, veins vooral geen genegenheid. Wees ook niet cynisch ten aanzien van de liefde, want tegenover alle dorheid en ontgoocheling is zij eeuwig als het gras. Aanvaard goedmoedig het klimmen der jaren, doe met gratie afstand van uw jeugd. Ontwikkel geestkracht om u te wapenen bij onverwachte tegenslag. Maar maakt u zich geen zorgen om hersenschimmen. Vrees wordt vaak geboren uit vermoeidheid en uit eenzaamheid. Betracht een gezonde zelfdiscipline, maar wees vriendelijk voor uzelf. U bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. U hebt het recht hier te zijn. En of u het doorgrondt of niet, twijfel er niet aan dat het heelal zich ontvouwt zoals het moet. Ga daarom in vrede met god, hoe u zich hem ook voorstelt. En wat u ook doet of nastreeft, houdt vrede in uw ziel in de luidruchtige verwarring van het leven. Ondanks alle geveinsdheid, geestdodendheid en vervlogen dromen is dit nog steeds een prachtige wereld.

Wees zorgvuldig. Streef naar geluk.